Kluczem do motywacji jest zrozumienie potrzeb dzieci i młodzieży i pomaganie im w ich zaspokajaniu.

Do zajęcia się zagadnieniem wstępnego etapu szkolenia skłoniło mnie jednostronne przedstawianie zasady okresowości treningu w uczelniach wychowania fizycznego oraz na rozmaitych kursach trenerskich. Podawany tam podział wieloletniego procesu treningu sportowego na etapy, w którym za kryterium przyjmuje się sprawność wysiłkową (kolejno kładąc nacisk na zdolności ogólne, ukierunkowane, swoiste), jest przejawem jednostronnego pojmowania istoty treningu i nie uwzględnia oczywistego faktu, że wpływ różnych czynników, m.in. zdolności wysiłkowych (kondycyjnych), na wyniki w zawodach zmienia się z czasem.

Ja biorąc pod uwagę wieloletni rozwój zawodnika, wyróżniam cztery etapy: wstępny, podstawowy, zawodniczy i mistrzowski, a wyniki moich badań wskazują jasno i wyraźnie, że:

• sprawność ogólna wywiera wyraźnie dodatni wpływ na wyniki sportowe tylko w pierwszym etapie, a później jej znaczenie obniża się tak, że w etapie mistrzowskim ćwiczenia ogólnorozwojowe nie wpływają prawie na wyniki, mają natomiast znaczenie jako forma czynnego odpoczynku, odprężenia psychicznego, zapobiegania przeciążeniom, przyspieszania procesu odnowy;
• z upływem czasu maleje również zależność poziomu sprawności ukierunkowanej i swoistej (specjalnej) od sprawności ogólnej;
• dodatni wpływ sprawności ukierunkowanej w kolejnych etapach szkolenia nieznacznie się obniża, ale jest stale istotny i ważny;
• znaczenie umiejętności technicznych i taktycznych, a także zdolności psychoruchowych (postrzegania, właściwości uwagi, trafności i szybkości odpowiedzi ruchowych etc.) stale wzrasta.